Korte beschrijving/Annotatie

Het dichterbij halen van een 'ongeschonden' bestaan verbindt
de gedichten in deze bundel van Henk Knol. 

Soms wordt dat gevonden: in een landschap of in het 'schoon
vlees' van een kleinkind, maar het is altijd voor even.
Er zijn oorlogsgraven, er is Alzheimer, er wordt een varken
geslacht.  

Net als in De overtijd (2006) zijn deze gedichten zintuigelijk, er
wordt veel in gekeken, maar ze zijn toegankelijker, lyrischer
zelfs en onmiskenbaar geschreven in het liturgisch dialect uit
zijn vorige bundels.

Details